Lauren Weisberger gerçekten harika ve ciddi bir yazar olarak adlandırılamaz, ancak onun hem kolay hem de zeki bir düz yazı yazma yeteneğine sahip olduğu gerçeği bir gerçektir. Dikkatleri kendine çekebildiği şey buydu: Göz alıcı hayatı tarif etmeyi seviyor, ancak tüm bunlarla Weisberger, bu ışıltıya ve cicili bicili kafasına dalmıyor. Zekice, "zengin ve ünlü" hakkında bir tabloid romanına kaymanın kaderinden kaçınıyor. Bu anlamda yeni kitap, Weisberger'in en iyi geleneklerinde sürdürülüyor - bir yudumda okunuyor, ama aynı zamanda, düşünecek ve üzülecek bir şey var - Françoise Sagan'ın sevdiği o ağırlıksız hüzün bu kadar.
Emily zihninde sızlanan nedenlerden bahsetti. 31 Aralık Los Angeles'ta - insanoğlunun bildiği en sinir bozucu şehirde yılın en sinir bozucu gecesi ile karşı karşıyaydı. Ve neden şikayet edeceğini anlayamıyor? " - kitap bu soruyla başlıyor. Ve olay örgüsünden rahatsız edilmeyecekse, metnin tamamı kısmen bu sorunun cevabına ya da daha doğrusu bu duyguya ayrılmıştır - hayat neden sadece mutlu ve neşeli olamayacak kadar zor? Neden bu kadar geçicidir ve gençliğe her şeyden önce değer verilir? Bu düşüncelerin tüm lirizmine rağmen, bu arada kitap kısaca yazılmıştır ve bildiğiniz gibi alaycı tonlama genellikle Weisberger'in metinlerinin doğasında yer alır.
Kitabın konusu çok basit: tanıdığım üç kadın kendilerini kaderin iradesiyle Greenwich'te buluyor. Her birinin kendi sorunları var. Miranda Priestley'in eski asistanı olan, uzun zamandır tanıdığımız Emily Charlton yine işyerinde mücadele ediyor; eski top model Carolina'nın sarı basın ile bir savaşı var; Miriam, hayattan memnuniyetsizliği özlüyor. Birlikte dertleriyle, şakalaşarak ve birbirlerine destek olmaya çalışacaklar. Weisberger'in mutlu hikayelere olan sevgisi düşünüldüğünde, hayranlarının ve kadın hayranlarının zevkine göre her şey iyi sonuçlanacak.